Lobulair borstkanker is de op één na meest
voorkomende borstkankersoort
Een type borstkanker
Er bestaan verschillende soorten borstkanker
​
Het klinisch gedrag en de moleculaire kenmerken van invasief lobulair carcinoom (ILC) onderscheiden zich van het meest voorkomende type borstkanker, invasief ductaal carcinoom, ook bekend als IDC/NST (invasief ductaal carcinoom/no special type) of als NST.
​
Een kenmerk van het meest voorkomende type ILC is de afwezigheid van het eiwit E-cadherine. Dit eiwit fungeert als een soort lijm die cellen bij elkaar houdt. Hierdoor groeien de tumorcellen van ILC los van elkaar en bewegen ze in rijen. Dit wordt een "losmazige groei" genoemd.
​
Binnen de groep lobulaire tumoren bestaan unieke subtypes en varianten.
​​
Er kunnen ook combinaties van verschillende typen borstkanker tegelijk voorkomen (mixed ILC/NST).
​
Er is meer onderzoek nodig om de biologie en het gedrag van ILC beter te begrijpen. Dit is noodzakelijk om ILC-specifieke behandelingen te kunnen ontwikkelen.
Meestal géén knobbel
Lobulaire tumoren vormen over het algemeen géén knobbels en zijn moeilijk te voelen bij zelfonderzoek
​​
​In de meeste gevallen vormen ILC tumoren geen knobbels in de borst maar draadachtige patronen, vergelijkbaar met de vorm van een spinnenweb of zeewier of sinaasappelnet. Hierdoor kunnen zelfs grote ILC-tumoren moeilijk te voelen zijn.
​​
​Symptomen van ILC tumoren kunnen variëren van geen enkel symptoom tot veranderingen in het uiterlijk van de tepel of borst, zoals bijvoorbeeld kuiltjes, deukjes, een verharding van de borst of een zwelling. Daarnaast kunnen gevoelsveranderingen optreden, variërend van geen enkele verandering tot een trekkerig en/of stekend gevoel in de borst tot pijnklachten. Bij zelfonderzoek kan ILC soms worden gevoeld als een verdikking of stevigheid in de borst.
Kan overal in de borst ontstaan
Lobulair borstkanker kan in melkklieren en melkgangen ontstaan
Een borst is opgebouwd uit melkklieren (de "lobben"), melkgangen ("ducts"), vetweefsel, bindweefsel, bloedvaten, zenuwen en het tepelgebied. Daarnaast stroomt er bloed en lymfevocht door.
Het volume van het vetweefsel bepaalt de grootte van de borst. Het bindweefsel verbindt de borst met de spieren van de borstkas.
​
De melkklieren hebben als functie om melk te produceren en de melkgangen transporteren de melk.
Invasief lobulair carcinoom kan ontstaan vanuit de cellen van zowel de melkgangen als de melkklieren.
​
​
Een veelgehoorde misvatting is dat lobulair borstkanker in de melkklieren ontstaat en daar tot ontwikkeling komt. Dit stamt nog uit de beginperiode van het onderzoek naar borstkanker. Deze historie is terug te vinden in de naamgeving van de verschillende typen borstkanker. Dat kan leiden tot verwarring.
​
​
Bij lobulair borstkanker is de kans dat de kanker in beide borsten ontstaat iets groter dan bij NST.
Komt vaak voor
Lobulair borstkanker treft veel mensen
ILC is het op één na meest voorkomende type borstkanker en vertegenwoordigt ongeveer 15% van alle borstkankersoorten.
De ziekte treft meer vrouwen dan kanker aan nieren, hersenen, schildklier, lever of eierstokken.​
In 2022 werden in Europa 86.500 ILC diagnoses gesteld.
​
Moeilijk vindbaar
Problemen met diagnostiek van ILC
Lobulair kankercellen dringen net als bij IDC/NST het omliggende weefsel binnen, waarbij ze in het weefsel groeien zonder de omliggende structuren te vervormen of een knobbel te vormen. Hierdoor kan een lobulair tumor zich soms jaren verstoppen voordat de diagnose wordt gesteld.
​
Waar borstkankertumoren meestal bestaan uit cellen die zich aan elkaar hechten, groeien de tumorcellen van ILC los van elkaar in rijen en vertonen ze een diffuus patroon. Dit maakt een tijdige herkenning lastig, zowel bij zelfonderzoek als met een mammografie en/of echografie. Een MRI-scan kan dan uitkomst bieden.
De diagnose ILC wordt vaak gemist tijdens het bevolkingsonderzoek, wat leidt tot grotere tumoren die in een later stadium worden gedetecteerd en gediagnosticeerd. Ook zijn uitzaaiingen moeilijk te visualiseren.
​Bij vrouwen met dicht borstklierweefsel (“dense breast”) is ILC in de borst bijzonder moeilijk vroegtijdig te detecteren met beeldvorming.​​​​​
​
Deelname aan het bevolkingsonderzoek blijft belangrijk omdat borsttumoren en kalkspatjes (die mogelijk kwaadaardig blijken) ermee kunnen worden gevonden.
Late terugkeer mogelijk
ILC kan jaren na de eerste diagnose en behandeling terugkeren
Hoewel lobulaire tumoren, net als NST, op elk moment na de eerste diagnose en behandeling kunnen terugkomen, tonen onderzoeken aan dat ILC vaak later terugkomt dan IDC/NST, 5 tot meer dan 20 jaar na de initiële diagnose en behandeling. Hierdoor is de 10+jaar overleving van lobulair borstkanker minder goed dan voor IDC/NST.
Ook na (een) borstamputatie(s) kunnen (later) elders in het lichaam lobulaire uitzaaiingen gevonden worden.
Uitzaaiingen
Uitzaaiingen van lobulair borstkanker kunnen op (on)gebruikelijke plaatsen voorkomen.
Net als IDC/NST kunnen ILC uitzaaiingen ontstaan in botten, hersenen, lever en longen.
ILC kan echter ook uitzaaien naar unieke (voorkeurs)plaatsen zoals het maag-darmkanaal, gynaecologische organen (eierstokken, baarmoeder), het buikvlies (buikwand) en in zeldzamere gevallen leptomeningen (bekleding van de hersenen en ruggenmerg) en weefsels rond het oog en netvlies alsook op de huid.